AWAS! ARTIKEL MENGHINA ISLAM

AWAS! ARTIKEL MENGHINA ISLAM

Objektif pertama syariah ialah bagi memelihara agama Islam. Ia salah satu

daripada lima maqasid syariah. Dalam konteks sebuah negara, Islam telah

menetapkan tanggungjawab memelihara keluhuran dan kesucian agama Islam

adalah terletak di bahu pemerintah. Di sini kerajaan berperanan menjalankan

prinsip hirasat al-din wa ‘imarat al-dunya (pemeliharaan agama dan

pembangunan duniawi) berteraskan siyasah syar’iyyah. Menurut Ibnu ‘Aqil;

siyasah syar’iyyah itu ialah apa jua perbuatan yang mampu mendekatkan

manusia (rakyat) kepada kebaikan dan menjauhkan mereka daripada

kebinasaan walaupun tidak disyariatkan oleh Rasulullah SAW dan tidak

diturunkan oleh wahyu (Ibn Qayyim al-Jauziyyah, ‘Ilam al-Muwaqqi’in ‘an Rabb

al-‘Alamin, j.6, hal.26)

Justeru itu dalam menangani kebobrokan serangan pemikiran yang kian

melanda umat Islam, kewibawaan pemerintah benar-benar mencabar dan

tercabar. Ia bermula apabila masyarakat moden mula memperkatakan soal

pembentukan civil society. Bagi tradisi liberal, masyarakat sivil dikaitkan dengan

pilihan, kebebasan dan tanggungjawab individu. Dalam tradisi Barat, kumpulankumpulan

sukarela, pergerakan sosial, media massa dan lain-lain institusi bukan

kerajaan dapat berfungsi tanpa kawalan kerajaan. Dengan itu, masyarakat sivil

menjadi medium bagi rakyat membahaskan apa jua isu termasuk

memperkatakan isu-isu sensitif sehingga membabitkan kesucian agama.

Dalam konteks sebuah negara Islam, sudah tentu konsep civil society yang

dicanang oleh pemikiran Barat itu menyalahi konsep kebebasan beragama dan

bersuara yang ditetapkan oleh Islam. Nilai-nilai demokrasi liberal Barat apabila

diterapkan dalam semua aspek kehidupan manusia akan menjerumuskan

manusia menjadi pengkritik yang tidak terbatas bukan sahaja dalam soal dasardasar

kerajaan malah sehingga mempertikaikan kesucian agama yang dianuti.

Itu lah kesan nilai-nilai hak asasi sekular-liberal Barat yang amat bahaya

sekiranya dibiar dan tidak diawasi oleh pihak pemerintah.

Laporan polis terhadap artikel menghina Islam

Pada 05 September 2008, Jabatan Kemajuan Islam Malaysia (JAKIM), Yayasan

Dakwah Islamiah Malaysia (YADIM), Majlis Agama Islam Wilayah Persekutuan

(MAIWP) dan Jabatan Agama Islam Wilayah Persekutuan (JAWI) telah bertindak

membuat laporan polis terhadap penulis blog Raja Petra Kamaruddin (RPK). Ia

melambangkan keprihatinan institusi Islam kerajaan terhadap sebarang unsur

yang boleh menggugat kesucian agama Islam. Artikel RPK berjuduk `I Promise

to be a good, non-hypocritical Muslim' dan `Not all Arabs are descendants of the

Prophet' dilihat mengandung unsur-unsur menghina Islam.

2

Soal sama ada tindakan membuat laporan polis itu tepat atau sebaliknya, tidak

sepatutnya timbul. Ini kerana agensi kerajaan bertindak berasaskan kuasa dan

undang-undang yang wujud. Undang-undang perlu ditegakkan tatkala tabiat

manusia tidak lagi terkawal sehingga memudaratkan manusia yang lain

(maslahah ‘ammah). Apa lagi ia membabitkan ancaman pemikiran. Ia perlu

disekat dengan segera. Iqamat al-hujjah (alasan pertuduhan) sememangnya

patut dilakukan tetapi perlu berlandaskan undang-undang. Bukankah kes

menghina dan mempertikaikan agama adalah satu jenayah menurut Islam. Ia

bukan soal khilafiyyah yang boleh dikompromi. Oleh itu, iqamat al-hujjah

tempatnya ialah di mahkamah. Iqamat al-hujjah bukan bermakna debat sekadar

menentukan kalah atau menang.

Sejarah Islam sendiri telah membuktikan bagaimana para khalifah Islam pernah

mengharamkan bahkan bertindak tegas terhadap pembawa pemikiran yang

menyeleweng daripada aqidah Ahli Sunah Waljamaah. Sebagai contoh Ma'bad

al-Juhani pengasas mazhab Qadariyyah telah dihukum bunuh oleh Khalifah

Abdul Malik pada tahun 80 hijriyyah. Pada zaman itu juga Imam Hassan al-Basri

telah mengeluarkan fatwa menegah orang ramai menghadiri majlis yang

dipimpin oleh Ma'bad al-Juhani sambil menyifatkan dia adalah seorang yang

sesat lagi menyesatkan.

Seorang lagi pengikut mazhab Qadariyyah yang dihukum mati adalah Ghailan al-

Dimasyqi iaitu pada zaman Khalifah Hisham bin Abdul Malik. Pada zaman

Khalifah Hisham juga baginda telah menjatuhkan hukuman yang sama ke atas

pembawa mazhab Jabariyyah iaitu Ja'd bin Dirham pada tahun 120 hijriyyah.

Jaham bin Safwan, iaitu murid kepada Ja'd bin Dirham juga menerima nasib

yang sama apabila dia juga dijatuhi hukuman bunuh pada zaman Bani Umayyah

atas arahan Gabenor Khurasan pada tahun 128 hijriyyah.

Pada zaman ini pula, menjadi suatu kebiasaan bagi institusi agama berautoriti

mengeluarkan arahan pengharaman buku-buku tertentu demi menjaga kesucian

pemikiran umat Islam. Sebagai contoh Institut Kajian Islam Universiti al-Azhar

yang dipimpin oleh Syeikh al-Azhar sendiri telah banyak kali mengeluarkan

keputusan-keputusan rasmi mengenai pengharaman kitab-kitab tertentu yang

dilihat boleh membahayakan aqidah Islam di samping boleh memecahbelahkan

umat Islam.

`I Promise to be a good, non-hypocritical Muslim'

Artikel bertarikh 7 Ogos 2008 ini ditulis oleh RPK bagi membicarakan isu

ketidakpuashatian beliau terhadap amalan Islam di kalangan umat Islam pada

hari ini. Beliau menganggap umat Islam sebagai hipokrit atau munafiq terhadap

agamanya. Bagaimanapun ungkapan-ungkapan beliau amat melampau

sehingga seolah-olah beliau bercakap bukan bagi pihak Islam. Antaranya beliau

menyebut:-

3

“Listen to how Muslims talk. They foam at the mouth in defence of Islam. They

slander and defile other religions. They declare all other religions as false and

their holy books as fakes. They profess only Islam as the true religion,

Muhammad as the final and legitimate Prophet, and the Quran as the only

authentic book still in existence. Then they do everything that Islam is against

without blinking an eyelid as if this is what God Himself prescribed”.

Jika alasan ini yang menjadi penyebab kepada sikap munafiq umat Islam, ia

bermakna RPK telah menghina ajaran Islam itu sendiri. Apa yang disebut oleh

RPK bahawa kononnya umat Islam telah memfitnah agama lain, menganggap

agama lain sebagai salah dan kitab-kitab mereka sebagai menyeleweng, hanya

Islam agama yang benar dan Nabi SAW sebagai penutup segala nabi, kesemua

ini pada asasnya ialah ajaran-ajaran Islam yang sedia termaktub di dalam al-

Qur’an dan al-Sunnah. Tiada sesiapa boleh mempertikaikannya sama ada umat

Islam atau bukan Islam. Malah umat Islam juga diperintah supaya menghormati

doktrin agama lain dan sekiranya ingin berhujah maka wajib berhujah dengan

penuh hikmah dan bijaksana.

RPK juga telah mencampuradukkan antara ajaran Islam dengan perangai buruk

segelintir umat Islam. RPK telah mengertikan fakta-fakta al-Qur’an yang

membongkar penyelewengan dalam agama lain dan kitab-kitab mereka sebagai

fitnah menerusi ungkapan beliau, “They slander and defile other religions”.

Kenyataan ini seolah-olah menyamakan al-Qur’an dengan sikap umat Islam

yang terlibat dengan perbuatan fitnah-memfitnah. Ini suatu provokasi terhadap

ajaran Islam dan bukan ke atas tabiat buruk umat Islam, sedangkan kemunafikan

itu timbul daripada sahsiah atau individu Islam sendiri. Ia tiada kena mengena

dengan ajaran suci Islam.

Menafikan kewajipan bertudung

Dalam artikel terbaru bertarikh 7 September 2008, RPK menulis artikel bertajuk

‘The Great Tudung Debate’. Artikel ini menukilkan beberapa jawapan yang ditulis

oleh sahabat beliau berkenaan hujah bahawa pemakaian tudung hanya

dikhususkan buat isteri Nabi SAW. Sebelum ini RPK telah menulis sebuah artikel

lain bertajuk ‘Inventing new religious rituals’. Dalam artikel ini RPK membuat

kenyataan berikut, “Apparently, the tudung was 'decreed' for only the Prophet's

wives and not for all women…”. Bagi mengukuhkan lagi dakwaan ini RPK

mengemukakan emel sahabatnya di dalam artikel ‘The Great Tudung Debate’

untuk menghujahkan bahawa bertudung hanya wajib buat isteri-isteri Nabi SAW

sahaja malah sama sekali tidak wajib buat wanita lain!

Antara hujah yang digunakan oleh sahabat RPK ialah seperti berikut:-

“O Prophet! Tell thy wives and thy daughters and the women of the believers to

draw their cloaks close round them (when they go abroad). That will be better, so

4

that they may be recognised and not annoyed. Allah is ever Forgiving, Merciful."

Surah Al-Ahzab (33), verse 59.

Comment : Firstly, see the words 'so that they may be recognised and not

annoyed'. This means at least the face must be visible. It is wrong to say that

other women at that time (non Muslim Arabs, Jews, Christians) did not wear the

tudung. The truth is that the Jewish and Christian women wore far more

conservative tudung than the Muslim women.

Covering the body is also required of men and women in the desert. It has

nothing to do with any religion. So when the verse says 'so that they may be

recognised' it actually means the women should not cover their face or head in

such a way that the people cannot differentiate them from other Christian and

Jewish women who also wear tudung and veils. This means there is no such

thing as a tudung to cover your head and face”.

Kenyataan ini menunjukkan penolakan tudung berpunca daripada kedangkalan

penulisnya dalam memahami ayat “zalika adna an yu’rafna fa la yu’zain” atau

terjemahan Inggeris “so that they may be recognised and not annoyed”.

Terjemahan Melayu bermaksud “demikian itu supaya mereka lebih mudah

dikenal, oleh itu mereka tidak lagi diganggu”. Jika diamati dengan teliti, ungkapan

ini langsung tidak memberi apa-apa hujah bagi penulis untuk menolak kewajipan

pemakaian tudung. Sebaliknya, penulis hanya mengandaikan semua wanita

pada zaman itu sama ada Arab jahiliyyah, Kristian mahupun Yahudi memakai

tudung, oleh itu bagi membezakan antara wanita Islam dan bukan Islam lalu

mereka diperintahkan supaya membuka wajahnya agar dapat dikenali.

Secara rasional, pandangan ini meminggirkan konteks sebenar ayat tersebut

secara keseluruhan. Mengapa penulis meninggalkan rangkap pertama ayat yang

dengan jelas memerintahkan supaya para isteri Nabi SAW, puteri-puteri Nabi

SAW serta seluruh wanita Islam memakai tudung? Perkataan ‘so’ sudah tentu

merujuk kepada ayat sebelumnya. Begitu juga dengan ungkapan “and not

annoyed”? Apakah penulis hanya mengambil ungkapan “so that they may be

recognised” untuk dijadikan hujah. Selainnya diketepikan kerana tidak memenuhi

kehendak dan selera akal. Jika penulis beranggapan bahawa “so that they may

be recognised” bermaksud supaya wanita Islam membuka wajah mereka bagi

membezakan diri mereka dengan wanita bukan Islam yang lain, apa pula

kaitannya dengan ayat “and not annoyed?”

Justeru itu ayat ini perlu difahami melalui sebab turunnya. Imam al-Qurthubi

menyebut: “Ketika mana menjadi suatu adat bagi wanita Arab bekerja, mereka

mendedahkan wajah mereka sepertimana hamba-hamba sahaya. Hal ini menjadi

daya tarikan kepada kaum lelaki untuk memerhatikan mereka sehingga timbul

keinginan terhadap mereka. Lalu Rasulullah SAW telah memerintahkan supaya

mereka melabuhkan jilbab ke atas diri mereka sekiranya ingin keluar rumah bagi

memenuhi hajat mereka (bekerja dan sebagainya). Dahulunya mereka terdedah

5

di padang pasir sebelum wujudnya bilik air, (dengan pemakaian jilbab) dapat

dibezakan antara mereka dengan para hamba, dengan itu wanita merdeka dapat

dikenali dengan pemakaian tudung sekaligus menegah mereka daripada

terdedah kepada gangguan lelaki bujang atau para pemuda”. (Tafsir al-Qurtubi,

j.14, hal.243)

Sebab turun ayat ini merungkaikan segala permasalahan yang mengusutkan. Ia

jelas merupakan ayat agar wanita Islam yang merdeka menutup aurat bagi

membezakan diri mereka dengan wanita hamba sahaya. Pemakaian tudung juga

mampu menghindarkan diri mereka daripada gangguan liar para pemuda di

jalanan. Menurut al-Sudiy, ia bagi membezakan antara wanita Islam yang

merdeka dengan hamba sahaya dan wanita pelacur. Ini kerana kaum wanita

sering menjadi sasaran golongan ahli maksiat di Madinah pada ketika itu. (Tafsir

Ibn Kathir, j.6, hal.482)

Hujah kononnya semua wanita pada zaman tersebut sama ada Islam mahupun

bukan Islam memakai tudung juga langsung tiada kena mengena dengan ayat

tersebut. Malah wanita jahiliyyah amat terkenal dengan sifat mereka yang gemar

mendedahkan tubuh persis wanita di zaman ini. Dalam ayat lain Allah SWT

menegaskan bermaksud, “Hendaklah mereka menutupkan kain tudung ke

dadanya dan janganlah mereka menampakkan perhiasannya kecuali kepada

suami mereka, atau ayah mereka...”. (al-Nur: 31) Menurut al-Qurtubi, ayat ini

menyebut supaya tudung dilabuhkan hingga ke dada kerana wanita di zaman

jahiliyyah gemar memakai tudung dengan cara hanya melepaskannya ke

belakang tubuh. Ini menyebabkan bahagian atas dada, tengkuk dan kedua

telinga terdedah. Lalu Allah SWT memerintahkan supaya tudung itu dipakai

sehingga menutupi dada mereka. (Tafsir al-Qurtubi, j.12, hal.230)

Kenyataan sahabat RPK “This means there is no such thing as a tudung to cover

your head and face”, juga langsung tidak berasas. Bukankah al-Qur’an telah

menggunakan kalimah jilbab atau jalabib (jamak) dan khimar atau khumur

(jamak). Dalam kamus Lisan al-‘Arab, jilbab ialah pakaian yang lebih luas

daripada khumur (tudung yang dipakai wanita untuk menutup kepala dan

dadanya). Dalam tafsir al-Jalalain, dijelaskan bahawa jilbab ialah pakaian yang

menyelimuti seluruh badan wanita. Ibnu Abbas mengatakan, “Isteri-isteri kaum

Mukminin diperintahkan menutup kepala dan muka mereka dengan jilbab kecuali

satu matanya agar diketahui bahawa dia adalah wanita merdeka”. (Lihat kalimah

Jim, Lam, Ba dalam Kamus Lisan al-‘Arab dan al-Sobuni, jld. 2, hal. 375)

Berbalik pula kepada kenyataan RPK berbunyi, “Apparently, the tudung was

'decreed' for only the Prophet's wives and not for all women…”. Ini berlaku

kerana kesilapan RPK dalam menukilkan hadith tersebut. RPK menyebut: “Later

that same day, a young and handsome Arab man named Safwan bin Al-Muattal

came along and spotted Aisha sitting all alone in the desert. Though he had

never met Aisha before, he immediately recognised her as one of the Prophet’s

6

wives because of the tudung that she wore. It seems, in those days, only the

Prophet’s wives wore the tudung to distinguish them from the other women”.

Lafaz yang disebut oleh RPK ini berbeza sekali dengan lafaz yang diriwayatkan

oleh al-Bukhari dan Muslim di dalam kitab sahih mereka. Ia berbunyi seperti

berikut: “Ketika itulah, Safwan bin Mu’attal as-Sulami al-Zakwani memacu

untanya dan melintas di kawasan itu. Dia terlihat ada sekujur tubuh bersalut kain

hitam. Ketika dia semakin mendekatiku, dia segera mengenaliku (kerana

wajahku terbuka ketika sedang tidur). Dia melihatku dan ketika itu perintah hijab

belum lagi diturunkan. Dia menjerit dengan rasa amat terperanjat lalu berkata,

Inna lillahi wa inna ilayhi raji un, yang bermakna dari Allah dia datang, kepada

Allah dia kembali. Aku terkejut dari tidurku dek teriakannya. Lalu aku menutup

wajahku dengan jilbabku”. (Sahih al-Bukhari no.3826 dan Sahih Muslim no.4974)

Amat jelas, dalam riwayat yang asal, langsung tidak dinyatakan kononnya

Safwan bin Mu’attal mengenali Aishah hanya apabila melihat tudung yang

dipakainya. Sebaliknya, riwayat ini menunjukkan bahawa Safwan sememangnya

telah mengenali Aishah sebagai isteri Nabi SAW sebelum itu. Oleh itu apabila

melihat sahaja wajah Aishah beliau terkejut lalu beristirja’ (membaca inna

lillah...). Maka kenyataan RPK: “Though he had never met Aisha before, he

immediately recognised her as one of the Prophet’s wives because of the tudung

that she wore” ialah satu pembohongan dan rekaan RPK semata-mata.

Menolak kewujudan syariat dan negara Islam

Dalam artikel bertajuk ‘Does Islamic State Really Exist’ bertarikh 22 Disember

2006, RPK telah menulis artikel yang jauh lebih ekstrim. Dalam artikel tersebut

beliau telah mengutarakan pelbagai pandangannya yang amat asing sekali

dalam sejarah dan pengajian Islam. Antaranya beliau menyebut tentang sejarah

beragama di Makkah yang dianggap sebagai berasal daripada faham pluralisme

agama. Beliau mengatakan seperti berikut:-

“Makah (Mecca or Mekah) of the pre-Muhammad era can be considered as most

cosmopolitan and tolerant as far as religious beliefs and persuasions go. The

black stone cube known as the Ka‘bah was home to 360 gods. Hubal, the Syrian

god of the moon; al-Uzza, the Egyptian goddess; al-Kutba, the Nabatean god;

Jesus, the Christian god; Jesus’ mother, Mary; and many more were all

represented in the Ka‘bah. Basically, every known god in the form of idols was

present within (some around) the four walls of the Ka’bah and they all lived

peacefully, side by side, in one home, the black-stoned cube”.

Tulisan RPK ini telah menghina Baitullah atau Ka’bah secara terang-terangan. Ia

menggambarkan seolah-oleh Ka’bah ialah satu berhala besar yang disembah

oleh semua agama berdasarkan doktrin dan gaya agama masing-masing. Ini

sekaligus menafikan ayat-ayat al-Qur’an yang menyebut asal usul dan tujuan

pembinaan Ka’bah sebagaimana di dalam surah al-Baqarah ayat 125-128.

7

Lebih melampau lagi, apabila RPK menafikan Allah SWT sebagai tuhan yang

sebenar sebaliknya menganggap Allah hanyalah nama bagi tuhan angkasa atau

tuhan hujan kuno. Kenyataan biadap ini disebut oleh beliau dalam perenggan

berikut:-

“Allah was originally an ancient sky or rain god who eventually got elevated to the

position of supreme god. Since Allah was a high god, the Makah Arabs would not

call upon him in time of need but would instead speak to the smaller gods who

would act as a go-between to carry their prayers to Allah. Allah had three

daughters -- Allat the goddess, al-Uzza the mighty, and Manat the goddess of

fate. It was to these three daughters of Allah whom the Arabs prayed”.

Hasil daripada kajian dan pembacaan dangkal RPK, beliau akhirnya mendakwa

bahawa Nabi SAW tidak membawa sebarang agama dan syariat baru (Islam).

Sebaliknya Baginda SAW hanya didakwa membawa doktrin penyerahan atau

penyembahan kepada satu tuhan. Tiada apa yang dinamakan syariah atau

perundangan Islam. Sebaliknya Nabi SAW hanya meneruskan undang-undang

kuno yang sedia terpakai di Makkah pada ketika itu. RPK menyatakan seperti

berikut:-

“We must remember that the doctrine introduced by Muhammad was that of

submission. There was no Shariah or Islamic laws during the time of

Muhammad, as all these came later, long after Muhammad had left the scene.

Muhammad was of the Quraysh clan, the most powerful clan in Makah, and tribal

laws were the order of the day. These laws were mostly based on the concept of

retribution; an eye for an eye. If someone hit you on the head, then the

punishment would be you are to hit him back on exactly the same spot and with

exactly the same force, nothing more than that. If someone from a certain clan

steals your camel, then the clan must replace it with a camel of exactly the same

age, weight, etc”.

Kesimpulan akhir RPK bagi menjawab judul artikel beliau ini ialah, tidak wujud

istilah negara Islam sama sekali! Malah syariah atau perundangan Islam hanya

wujud lama setelah kewafatan Baginda SAW. Ia diwujudkan oleh khalifah yang

empat bagi mempertahankan kedudukan dan pengaruh masing-masing. Beliau

menyebut:-

“The argument that Muhammad set up an Islamic State and introduced Islamic

laws is certainly not true. The laws were pre-Muhammad and even Muhammad

was forced to honour them. There was no Shariah like that we know of today.

Later, after the period of the four Caliphates who ruled after Muhammad had died

--Abu Bakar, Umar, Uthman and Ali -- the rulers began to lose their powers and

the theocrats took over and introduced the Shariah which bound all Muslims. In

fact, Medina itself lost its place as the centre of Islam”.

8

Lagak RPK yang menafikan konsep negara Islam tidak ubah seperti apa yang

pernah diajukan oleh ‘Ali ‘Abd al-Raziq, pengarang buku al-Islam wa Usul al-

Hukm. ‘Ali ‘Abd al-Raziq dengan tegas menolak kewujudan sistem politik atau

pemerintahan Islam. Pegangan beliau ini akhirnya menyebabkan Majlis Tertinggi

Ulama al-Azhar yang diketuai oleh Syaikh Muhammad Abi al-Fadhl, Syaikh al-

Azhar ketika itu dan dihadiri oleh 24 ulama senior al-Azhar, memutuskan

pemecatan ‘Ali ‘Abd al-Raziq daripada keanggotaan di Majlis Tertinggi Ulama al-

Azhar dan menarik balik seluruh ijazah yang pernah diterimanya selain

hukuman-hukuman lain.

Pemikiran RPK juga amat sarat dengan bahan-bahan rujukan para orientalis

Barat. Jika tidak masakan beliau tergamak mengatakan bahawa syariat yang

dibawa oleh Nabi SAW hanyalah merupakan undang-undang kuno yang telah

diperkenalkan oleh kaum Quraisy di zamannya. RPK mengungkapkan,

“Muhammad was of the Quraysh clan, the most powerful clan in Makah, and

tribal laws were the order of the day. These laws were mostly based on the

concept of retribution; an eye for an eye.” Kenyataan ini secara jelas menafikan

ayat-ayat al-Qur’an yang menyebut tentang hukum hudud dan qisas

sebagaimana yang disampaikan oleh Nabi SAW. Apakah ayat-ayat hudud dan

qisas itu suatu pembohongan menurut fahaman RPK?

Kesimpulan

Amat mendukacitakan, individu seperti RPK menulis hanya bersandarkan bahanbahan

rujukan yang rapuh. Buku-buku orientalis dan bahan bacaan internet

seperti wikipedia mentah yang tidak dikritisi dan ditapis menjadi rujukan utama

beliau. Apa yang lebih membimbangkan ideologi civil society ala demokrasi

liberal Barat anutan RPK, bakal menjadi medium baru untuk melebarkan faham

keagamaan yang tidak berdisiplin dan tanpa sempadan.

Sekilas pandang, pemuka-pemuka liberal-sekular ini dilihat amat menjiwai watak

sebagai pemain-pemain yang berjuang bagi menegakkan demokrasi tulin.

Namun kita jangan alpa, ideologi sebegini bakal menandingi faham politik

berteraskan Melayu-Islam yang telah sekian lama membentuk polisi

perlembagaan dan pemerintahan negara. Ideologi pengabsahan ini tercerna

melalui prinsip Islam sebagai agama persekutuan dan keistimewaan Melayu.

Oleh itu, dalam kepesatan teknologi maklumat dan komunikasi kini, amat wajar

artikel-artikel seumpama ini disekat dan dihalang sama sekali demi memelihara

aqidah dan syariat Islam terus terpelihara. Sekian.